NIECODZIENNIK ODC. 93
Jezus, głęboko poruszony w duchu, dodał po chwili: — Jeszcze raz uroczyście wam oświadczam: jeden z was mnie zdradzi! Uczniowie, nie wiedząc, którego z nich ma na myśli, zaczęli podejrzliwie patrzeć jeden na drugiego. W tym czasie Jan, uczeń najbliższy Jezusowi, spoczywał tuż przy Nauczycielu. Jemu to Szymon Piotr dał znak, by dowiedział się, o kogo chodzi. Jan pochylił się w kierunku Jezusa i szeptem spytał: — PANIE, który z nas to uczyni? A Jezus odparł: — Ten, któremu podam chleb zanurzony w gorzkich ziołach. I maczając chleb w ziołach, podał go Judaszowi, synowi Szymona z Keriotu. Ten wziął go i spożył. Zaraz potem wstąpił w niego szatan. Wtedy Jezus powiedział do Judasza: — Co masz zrobić, uczyń szybko! Nikt z tych, którzy spoczywali przy stole, nie rozumiał, dlaczego Jezus wydał mu takie polecenie. Wielu z nich myślało, że skoro Judasz jest odpowiedzialny za finanse całej grupy, to Jezus polecił mu dokupić coś potrzebnego na święto lub dać jałmużnę ubogim. Judasz zaś, po spożyciu kęsa chleba, opuścił ich i zanurzył się w ciemność. Po jego wyjściu Jezus powiedział: — Właśnie nadszedł czas, abym ja, Syn człowieczy, został otoczony chwałą, to znaczy, aby Bóg w moim ciele odebrał chwałę sobie należną. Jeśli bowiem Bóg we mnie zostanie otoczony chwałą, to znaczy, że Bóg osobiście dozna chwały, a dozna jej niechybnie! Dzieci, jeszcze tylko przez chwilę będę z wami i, jak to wcześniej zapowiadałem religijnym przywódcom, tak i wam teraz mówię: „Będziecie mnie szukać, lecz dokąd idę, wy teraz pójść nie możecie”.
JAN 13, 21-33 (NPD)
W noc, która miała przesądzić o losach świata, otoczony blaskiem świec i aromatem świątecznych potraw, Jezus podzielił się z uczniami wstrząsającą wiadomością. Wśród nich znajdował się zdrajca, który z chwilą przyjęcia kęsa chleba z rąk Mistrza, otworzył drzwi swojego serca na mrok. Ewangelista Jan ukazuje nam dwa oblicza zdrady: Judasza, który świadomie wybiera ciemność, i Piotra, którego słabość ducha staje się symbolem naszej ludzkiej niedoskonałości.
コメント