Studiując wczesnych chrześcijan, można zauważyć drogowskazy
Stając przed rzymskim prokonsulem, Polikarp zdawał sobie sprawę z nieuchronnego końca. Chociaż naciskano na niego, odmówił czczenia pogańskiego bóstwa. Ta opowieść z wczesnych chrześcijańskich źródeł ukazuje wyzwania, przed którymi stanął wczesny Kościół. Ten problem przypomina nasze współczesne.
Wielu obserwatorów dostrzega podobieństwa między starożytnością a epoką postmodernizmu. Studiując wczesnych chrześcijan, można zauważyć pewne drogowskazy na drodze interakcji ze światem.
Wcześni chrześcijanie kształtowali swoje nauki w oparciu o Pisma, takie jak Rzymian 13:1 czy Mateusza 22:21. Szczególnie ważne były słowa 1 Piotra 2:16-17, które dały podwaliny do ich teologii. Piotr podkreślał potrzebę życia w wolności z równoczesnym szacunkiem dla władzy i miłością do współwyznawców.
Z nauk wczesnego Kościoła wyłaniają się cztery kluczowe zasady:
1. Bojaźń Boża - angażowanie się w kulturę świata powinno zaczynać się od głębokiego szacunku dla Boga.
2. Szacunek dla cesarza - wczesny Kościół rozumiał i uznawał rolę władzy politycznej.
3. Miłość do wspólnoty - dla chrześcijan Kościół był miejscem działania Bożej łaski.
4. Szacunek dla wszystkich - wzywano ich, aby traktowali innych z godnością.
Mimo upływu czasu, wczesny Kościół oferuje inspiracje dotyczące naszej roli w świecie. Tak jak Polikarp, mimo presji zewnętrznej, powinniśmy być wierni i żyć jako ludzie wolni.
U źródła: Stephen O. Presley Professor, The Southern Baptist Theological Seminary
Comments