NIECODZIENNIK ODC. 47
Nieco później PAN wybrał siedemdziesięciu dwóch uczniów, innych niż Apostołowie, i wysłał ich przed sobą, by dwójkami udali się do każdego miasta i każdej wioski, w których zamierzał się zatrzymać. Zanim wyruszyli, tak ich nauczał: — Żniwo wprawdzie jest wielkie, lecz żniwiarzy mało. Proście więc PANA, by do swego żniwa posłał większą liczbę robotników. Ja tymczasem posyłam was niczym jagnięta w środek stada wilków. Nie bierzcie ze sobą pieniędzy, jakichkolwiek bagaży czy nawet zapasowego obuwia. Po drodze nikomu nie wyjawiajcie, jaki jest cel waszej misji. Zanim zdecydujecie się zatrzymać w jakimś domu, sprawdźcie najpierw, jakie serce ma jego gospodarz. Pozdrówcie go słowami: „Pokój temu domowi”. Jeśli będzie to człowiek łaknący Bożego Królestwa, to pokój, który jest w was, spocznie również na jego sercu. Jeśli jednak nie szuka on bliskości z Bogiem, to wasze pozdrowienie nie znajdzie w nim miejsca, lecz odbite – niczym echo – powróci do was. Pamiętajcie, by zatrzymywać się jedynie w domach, których mieszkańcy pragną pokoju z Bogiem. Tam nie wahajcie się korzystać z jedzenia i picia, gdyż robotnik zasługuje na swoją zapłatę. I nie przenoście się z jednego domu do drugiego. W miastach, w których was przyjmą, jedzcie, cokolwiek wam podadzą. Leczcie chorych i głoście tam, że Królestwo Boże zbliża się.
Łukasz 10, 1-9 (NPD)
W Ewangelii według świętego Łukasza widzimy, jak Jezus wysyła siedemdziesięciu dwóch uczniów na misję. Ale zamiast zapewnić im najnowsze wersje ekskluzywnych i szybkich wielbłądów, daje im prostą wskazówkę, – idźcie pieszo i bez bagażu!
Twoja Biblia: https://tiny.pl/czczd
Comments