NIECODZIENNIK - Odc. 43
Pomówienie to rozpowszechniali przybyli z Jerozolimy uczeni w Piśmie, którzy twierdzili, że Jezus ma w sobie Belzebuba i mocą tego zwierzchnika sił ciemności usuwa demony. Tymczasem Jezus przywołał owych uczonych i tak do nich przemówił: — To, co mówicie, nie ma żadnego sensu. W jakim bowiem celu szatan miałby usuwać to, co należy do niego? Przecież żadne królestwo rozdwojone i skłócone wewnętrznie nie może przetrwać, lecz zmierza do zagłady. Podobnie dzieje się z każdym gospodarstwem, które jest wewnętrznie podzielone. Nie ma ono szansy na przetrwanie! Gdyby więc przyjąć waszą logikę i uznać, że szatan występuje przeciwko samemu sobie, oznaczałoby to, iż jego królestwo jest wewnętrznie podzielone, a koniec jego samego bliski. Dlaczego w ogóle nie przychodzi wam na myśl, iż być może ktoś potężniejszy wkroczył na teren szatana, by wyrwać mu to, co do niego należy? Coś takiego nie mogłoby się jednak wydarzyć, gdyby wcześniej ten siłacz i drapieżca nie został pokonany i związany! Dlatego uroczyście oświadczam wam, że wszelkie grzechy i bluźnierstwa, jakie ludzie popełniają przeciwko sobie, mogą zostać im odpuszczone, jednak, gdyby ktoś dopuścił się bluźnierstwa względem Ducha Świętego Boga i trwał w tym, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, ponieważ taka osoba będzie na wieki winna popełnienia fundamentalnego grzechu. To wszystko Jezus powiedział do nich, ponieważ twierdzili, że jest opętany przez ducha nieczystego.
MAREK 3, 22-30 (NPD)
Zaczynamy dzisiaj od pytania, które brzmi jak zagadka: Czy Szatan może rzeczywiście wyrzucać Szatana? Odpowiedź znajdziemy w Ewangelii według świętego Marka. Ale zanim odpowiemy na to pytanie, chcę, żebyśmy wszyscy przyznali się do czegoś. Ile razy ktoś z nas słyszał o kimś, kto zrobił coś niezwykłego i od razu pomyślał: "To musi być jakaś sztuczka!?" Ludzka natura jest taka, że czasem wolimy wierzyć w triki niż w cuda...
Comments