NIECODZIENNIK ODC. 194
„Jezus tak mu odpowiedział: - Będziesz miłował PANA – Boga twego – całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i najważniejsze przykazanie. Zaś drugie co do ważności podobne jest do niego i brzmi: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo, jak również Prorocy.”
MATEUSZ 22:37-40 (NPD)
Czynienie dobra dla innych jest fundamentalnym aspektem ludzkiej natury, zakorzenionym zarówno w psychologii, jak i w naukach biblijnych. Jednak równie istotne jest to, aby dobro nie było przekazywane kosztem naszego zdrowia fizycznego i psychicznego. Jak możemy to osiągnąć? Spójrzmy na to zagadnienie z perspektywy psychologii i nauk biblijnych.
Psychologia podkreśla znaczenie samoopieki jako kluczowego elementu zdrowia psychicznego. W świecie pełnym wyzwań i dynamicznych zmian, pomaganie innym może prowadzić do wyczerpania emocjonalnego, jeśli nie dbamy o siebie. Stawianie granic nie jest oznaką egoizmu, ale aktem mądrości, który pozwala na pomaganie innym w sposób zrównoważony. Samoregulacja i umiejętność zarządzania własnymi emocjami oraz stresem, to kluczowe umiejętności, które pomagają nam znaleźć równowagę w życiu. Warto również pamiętać o samoświadomości, zrozumieniu własnych potrzeb i ograniczeń, które pomagają unikać nadmiernego zaangażowania kosztem własnego dobrostanu.
W naukach biblijnych znajdujemy wiele inspiracji na temat pomagania innym, ale również na temat dbania o siebie. Jezus nauczał: "Będziesz miłował bliźniego swego, jak siebie samego." To proste, ale głębokie przykazanie przypomina, że miłość do innych powinna być zrównoważona miłością do siebie. Biblia nie nakazuje poświęcania się do granic możliwości, a wręcz przeciwnie, promuje równowagę między troską o innych a dbaniem o własne potrzeby emocjonalne i materialne. Wzajemność jest również kluczowym aspektem, często podkreślanym w Listach Apostolskich. Wzajemne wspieranie się wzbogaca relacje i pozwala na harmonijne współistnienie. Pomaganie innym powinno być aktem radości, a nie obowiązku, jak często podkreślano w Dziejach Apostolskich i Listach Pawła.
W praktyce, dbanie o siebie nie oznacza rezygnacji z pomagania innym. Znalezienie czasu na odpoczynek i regenerację jest równie ważne, jak sam akt pomagania. Nawet Jezus, będący uosobieniem miłości i służby, odpoczywał i szukał chwil samotności, aby się zregenerować. Służenie z mądrością, w granicach swoich możliwości, jest kluczem do trwałego wsparcia. Pomagając innym, działajmy z miłością, a nie z poczucia obowiązku, czerpiąc z tego radość i satysfakcję a także, nie licząc na wdzięczność, bo wtedy, jesteśmy bardziej odporni na zranienia.
Czynienie dobra dla innych może być źródłem głębokiej radości i satysfakcji, jeśli tylko dbamy o to, by nasze działania były zrównoważone i pełne miłości. Zarówno psychologia, jak i nauki biblijne uczą, że kluczowa jest równowaga i świadomość własnych potrzeb. Pomagając innym, pamiętajmy o miłości do siebie, bo tylko wtedy możemy służyć z radością i pełnią serca, nie zatracając przy tym samego siebie. Radio Safira FM, Niech nam wszystkim Bóg błogosławi.
Kommentare