NIECODZIENNIK ODC. 92
W końcu i Jezus ruszył w kierunku Jerozolimy. Na sześć dni przed Paschą dotarł do Betanii – tej samej miejscowości, w której wcześniej wskrzesił Łazarza. Tam przygotowano dla Niego wieczerzę. Marta pomagała przy posiłku, a Łazarz wraz z innymi zaproszonymi gośćmi spoczywał z Jezusem przy stole. Maria zaś wzięła ponad ćwierć kilograma niezwykle cennego olejku nardowego i namaściła nim stopy Jezusa. Później wytarła je swoimi włosami. Zapach olejku wypełnił cały dom. Wtedy Judasz Iskariota, ten z uczniów, który miał Go wydać, powiedział: — Czyż nie byłoby lepiej sprzedać tak drogi olejek? Jego wartość była przecież przeogromna, znacznie przekraczająca całoroczny zarobek robotnika rolnego. Straciliśmy wielką szansę pozyskania znacznej kwoty pieniędzy, którymi moglibyśmy wesprzeć ubogich. Mówiąc to, nie miał jednak na uwadze biedaków. Był bowiem złodziejem i, zarządzając finansami należącymi do Jezusa i Dwunastu, ciągle coś podkradał. Jezus tak na to zareagował: — Zostaw ją w spokoju! Ona ten olejek zachowała na dzień mojego pogrzebu! Biednych zawsze będziecie mieli między sobą, mnie zaś nie! Wieść o przybyciu Jezusa błyskawicznie rozeszła się pomiędzy mieszkańcami Judei. Wielu z nich natychmiast pospieszyło do Betanii, nie tylko z uwagi na Jezusa, lecz także aby zobaczyć wskrzeszonego Łazarza. Tymczasem arcykapłani zdecydowali, że zgładzą również Łazarza, gdyż z jego powodu wielu Żydów składało swoją ufność w Jezusie.
JAN 12, 1-11 (NPD)
W dzisiejszych czasach, liczne filozofie zachęcają nas, aby w pierwszej kolejności myśleć tylko o sobie. Historia Marii przypomina nam, że istnieją wartości niemierzalne, takie jak miłość, ofiarność i hojność serca, i to jest właśnie fundament prawdziwie ludzkiego życia.
Comentários